Núna er ég búin að vera hér í fjórar vikur sem þýðir að það eru bara tvær vikur eftir. Þetta er búið að líða alltof hratt. Mér finnst smá eins og ég hafi komið hingað í gær en þegar ég hugsa um allt sem ég er búin að gera finnst mér ég vera búin að vera hérna miklu lengur en fjórar vikur. Eins og ég óttaðist er ég orðin mjög ástfangin af Costa Rica, sem var svosem algjörlega dæmt til að gerast þar sem ég elska sól og strendur og bara allt svona tropical, og Costa Rica er nákvæmlega þannig. En allavegana. Það er margt búið að gerast síðan ég bloggaði síðast og ég man alveg pottþétt ekki eftir öllu. Núna væri þess vegna góður tími til að draga upp dagbókina sem ég ætlaði að vera rosa dugleg að skrifa í, en hún hefur legið óopnuð ofan í tösku síðustu fjórar vikur (nánar tiltekið síðan að ég kom hingað út) svo það er frekar lítið gagn í henni. Mun semsagt bara skrifa um svona það sem ég man eftir (sem eru aðallega helgarnar). Virku dagarnir eru allir frekar svipaðir svo þeir renna svoldið saman. Held ég láti bara nokkrar myndir duga fyrir virku dagana :)))) Þar síðustu helgi var ég bara hérna í San Jose. Á laugardeginum fór ég í mall sem heitir Multiplaza (stærsta mall í Costa Rica :))) ) með einni stelpu frá Austurríki sem er að vinna með mér og annarri stelpu frá Danmörku sem er hérna í öðru verkefni en með sömu samtökum. Í þessu malli eru búðir eins og Bershka (uppáhalds) og Forever 21, en málið er að þær eru miklu dýrari hérna heldur en t.d. í Barcelona (þá er ég að tala um bara jafn dýr og föt á Íslandi) þannig að við versluðum ekki mikið. Fengum okkur svo að borða á rosa amerískum veitingastað og var það sirka eina máltíð ferðarinnar sem hefur ekki innihaldið hrísgrjón (já það eru líka hrísgrjón í morgunmat, meira um það aðeins neðar). Um kvöldið fórum við svo að djamma með nokkrum vinum okkar frá Costa Rica á stað sem ég man ekki hvað heitir, en hann var mjög fancy. Það voru þrjár hæðir, sitthvor tónlist á þeim öllum, og síðan var líka svona rooftop sem maður gat farið út á, mjög kúl. Það var líka rosa mikði úrval af drykkjum sem kostuðu ekki einu sinni helminginn af því sem það myndi kosta á Íslandi. Veit að ég er alltaf að tala um veðrið hérna en þarf bara að minnast á hvað það er þægilegt að fara á djammið þegar það er sama hitastig inni og úti og sleppa þar með við þetta rosa íslenska að vilja helst hlaupa á milli staða til að þurfa að vera sem minnst úti í kuldanum. Daginn eftir, sem var sunnudagur, fann ég svo það eina sem vantaði í lífið mitt hérna í San Jose, sundlaug!!! Fram að því var nefnilega enginn staður þar sem maður gat verið í sólbaði (það að vera í sól og blíðu en geta samt ekki farið í sólbað er alveg jafn pirrandi og það hljómar). Það eru nefnilega ekkert allir með garð hérna og þrátt fyrir mikið google fundum við engar almenningssundlaugar í San Jose. Þá datt mér í hug að fara bara á eitthvað hostel sem væri með sundlaug og sjá hvort það væri ekki hægt að semja um að borga bara fyrir að fara í sundlaugina. Það gekk upp á fyrsta hostelinu sem við fórum á (Costa Rica Backpackers, mæli með). Hittum á einhvern voða nice gaur og náðum að díla við hann um að borga (næstum ekkert) fyrir að fara í sundlaugina. Mikil gleði. Þetta er rosa kúl sundlaugagarður með pálmatrjám útum allt og svo er barsvona fimmtán skrefum frá sundlauginni (þarf maður eitthvað meira?). Síðan hittir maður alltaf allskonar spennandi fólk, þar sem hostel eru yfirleitt samansafn af fólki sem elskar að ferðast og hefur komið á allskonar spennandi staði. Næsta helgi var líka mjög skemmtileg. Á laugardeginum byrjðum við á því að fara í þessa nýfundnu sundlaug, enda ekki hægt að fá nóg af því að liggja í sólbaði og sötra kalda drykki. Fórum heim upp úr hádegi og ég var síðan á leið í brúðkaup um kvöldið. Systir pabba bjó semsagt hérna í Costa Rica í næstum tvö ár fyrir ansi mörgum árum og þetta var vinafólk hennar sem var að gifta sig. Þau búa í Escazú sem var víst einu sinni sér bær en er núna í rauninni bara eins og úthverfi í San Jose. Ég tók strætó þangað, hann stoppaði í einhverjum garði og þau búa rétt hjá honum. Það þýddi samt ekki að ég hafi ekki farið létt með að villast á leiðinni. Þegar ég var í símanum að fá leiðbeiningar um hvert ég ætti að fara var einhver gaur, svona 30-40 ára, að labba fyrir framan mig og heyrði greinilega hvert ég var að fara og heyrði eflfaust líka að ég var ekki alveg með áttirnar á hreinu. Ég átti semsagt fyrst að labba að einu bakarí og hann sagðist vera á leiðinni þangað og að ég gæti labbað samferða honum, og ég bara okei snilld, villist þá amk ekki á meðan. Síðan erum við komin að bakaríinu og ég var búin að fá leiðbeiningar um hvert ég ætti að fara þaðan svo ég fylgdi þeim bara (eða reyndi það) og gaurinn ennþá að labba með mér, sem var skrítið því ég vissi ekki betur en að hann væri að fara í bakaríið. Ég átti að koma að brú fljótlega eftir að ég færi framhjá bakaríinu, ég kom hins vegar aldrei að neinni brú svo ég snéri við. Svo komum við aftur að bakaríinu og ég bara okei nú hlýtur hann að fara þangað sem hann var að fara, en nei hann hélt alltaf bara áfram að labba með mér. Síðan var hann farinn að segja mér að hann væri nýhættur með kærustunni sinni og eitthvað og gerði sig alls ekki líklegan til að fara. Þegar við vorum komin að húsinu fór hann svo að spyrja hvort ég ætti kærasta. Ég var mjög fljót að svara því játandi svona í þeirri von að þá myndi hann mögulega fara. Það gerðist hins vegar ekki. Ég var nokkrum sinnum búin að reyna að kveðja hann og gera mig líklega til að fara inn, en hann byrjaði alltaf að labba á eftir mér og bara bíddu, bíddu! Þetta var orðið svona frekar óþægilegt og ekki skánaði það þegar hann fór að spyrja mig hvort kærastinn minn væri að fara í brúðkaupið og hvort mér hefði verið boðið þið vitið bara mér eða ég+1 (svona eins og hann ætlaði bara að koma með mér). Það vildi svo heppilega til að það löbbuðum síðan hjón framhjá sem voru á leið í brúðkaupið og þau spurðu mig hvort ég væri að fara þangað líka og byrjðu að spjalla við mig, þannig að ég náði svona að labba bara með þeim inn og skilja gaurinn þannig eftir. Það er alveg svoldið af uppáþrengjandi gaurum hérna en þetta er alveg það versta sem ég hef lent í haha. Brúðkaupið var síðan mjög flott, þetta var haldið úti í garðinum hjá þeim og var allt mjög fancy. Þetta átti að byrja klukkan sex, þannig að ég mætti sirka þá og bjóst við að þetta myndi byrja þá. Það var síðan mjög fyndið að þegar ég kom var bara enakumælandi fólk komið og maður heyrði enga spænsku, ekki af því að það var engum frá Costa Rica boðið, heldur af því að á tico time þýðir klukkan sex meira svona sjö, þannig að fólkið frá Costa Rica fór svona að tínast inn upp úr sjö. Það var svosem allt í lagi því athöfnin byrjaði síðan ekki fyrr en svona hálf átta. Það var síðan rosa fínn matur og eitt af fáum skiptum í ferðinni sem ég fékk eitthvað annað en gallo pinto (hrísgrjón og baunir). Ég lenti á borði með fólki frá Madrid sem var mjög þægilegt því þó ég skilji alveg spænskuna hérna þá er ég miklu vanari spænskunni sem er töluð á Spáni. Það var fólk þarna frá alls konar löndum þannig að ég náði að spjalla við fullt af fólk frá mismunandi löndum sem er alltaf skemmtilegt. Eftir matinn fóru svo allir að dansa og við dönsuðum eitthvað frameftir. Það var síðan ekki mikill tími til að sofa því morguninn eftir var ég að fara í dagsferð til Jacó með einni stelpu frá Austurríki og annarri frá Danmörku. Jacó er strönd hérna Kyrrahafsmeginn, alls ekkert flottasta ströndin í Costa Rica en toppar samt alveg flestar strendur sem ég hef farið á. Planið var semsagt að læra að surfa, sem er eitthvað sem er búið að vera á bucketlistanum mínum svoldið lengi. Það er mikið af surfskólum í Jacó þannig að við bókuðum ekkert fyrirfram heldur ætluðum bara að rölta um og finna eitthvað. Við hittum svo stelpu í rútunni sem er frá Bandaríkjunum og er að vinna á hosteli í Jacó og á því hosteli er einmitt boðið upp á surfkennslu. Við fórum með henni þangað og pöntuðum eitt stykki surftíma sem átti að byrja tveimur tímum seinna. Notuðum þessa tvo tíma til að liggja í sólbaði og borða fullt af framandi ávöxtum (svona eins og maður gerir venjulega í mars). Við mættum svo upp á hostelið og þar byrjaði surftíminn. Það fyrsta sem hún sagði við okkur var að ef við hefðum einhverja reynslu af skíðum eða bretti þá myndi það hjálpa rosa mikið því þetta snérist aðallega um jafnvægi. Ég ofpeppaði sjálfa mig mögulega aðeins of mikið við þessar fréttir (var að æfa skíði í ~10 ár). Ofpeppaði mig alveg það mikið að ég var alveg að spá í að sleppa bara þessum surftíma, ég væri með svo mikla reynslu af skíðum að ég þyrfti eflaust ekkert á neinni surfkennslu að halda. Ég skráði mig sem betur fer ekki úr þessum surftíma og þurfti algjörlega á honum að halda. Við byrjuðum á að læra bara á ströndinni (það gekk vel) og svo fórum við í sjóinn (það ekki ekki eins vel). Byrjaði á að fá brettið í hausinn eftir að ég missti örlítið stjórn á því í einhverri öldu sem kom yfir mig. Mér tókst síðan einhvernveginn að lenda undir brettinu (nei ég veit ekki hvernig það gerðist) og náði mér þannig í þennan fína skurð á hnéð. Þetta var samt allt upp á við eftir þetta og við náðum allar að standa upp eftir nokkrar tilraunir (það var mjög kúl). Tíminn leið allt of hratt og það var ótrúlega pirrandi að þurfa að hætta svona þegar maður var eiginlega búin að ná þessu. Maturinn hérna er síðan alveg efni í sér kafla þar sem hann er allt öðruvísi en á Íslandi. Eins og ég sagði áðan þá er gallo pinto (hrísgrón og baunir) í öll mál, og já líka í morgunmat. Fyrsta morguninn hérna hafði ég hugsað mér að fá mér bara einhvern ávöxt í morgunmat, enda alls ekki með lyst á einhverjum rosalegum mat klukkan sjö á morgunanna. Þegar ég kom svo fram voru vissulega einhverjir ávextir á diskinummínum, en þar voru líka hrísgrjón og baunir ásamt kjöti og steiktum bönunum í það miklu magni að það hefði auðveldlega getað endst mér fram að kvöldmat. Þessu átti ég svo bara að skófla í mig klukkan sjö um morguninn. Ég náði að koma einhverju af þessu ofan í mig og reyndi svo að dreifa restinni af matnum þannig á diskinn að það lyti út fyrir að það væri ekkert svo mikið eftir (er búin að mastera þá tækni hérna úti). Ég borða svo hádegismat í vinnunni og þar eru líka alltaf hrísgrjón og baunir og svo yfirleitt kjöt eða fiskur með því. Í kvöldmat er svo enn og aftur hrísgrjón og baunir og með því er oft ofsoðinn kjúklingur, ofsteiktir bananar, framandi grænmeti eða eitthvað álíka furðulegt. Fyrir svona viku fékk ég samt alveg extra skrítinn kvöldmat, en hann samanstóð af spaghettíi, kartöflumús og hrísgrjón (?????). Fyrst hélt ég að það ætti kannski bara eftir að koma með eitthvað kjöt, sem gæti þá mögulega útskýrt tilvist kartöflumúsarinnar, en nei það var ekkert kjöt, bara spaghettí, kartöflumús og hrísgrjón. Ávextir hérna eru mjög ódýrir og það eru líka fullt af framandi ávöxtum sem ég hef aldrei séð á Íslandi. Smoothies líka mjög góðir og kosta nánast ekkert. Annað sem mér finnst pirrandi við matinn hérna er að það er oft erfitt að finna venjulega hluti eins og djús án þess að þeir séu með syrki. Þetta gæti hljómað eins og ég sé rosa healthy og vilji helst engan sykur en það er ekki alveg þannig (metið mitt í nammibindindi verður ekki talið í dögum heldur klukkutímum). En ég þoli ekki þegar það er sykur í hlutum eins og djús þar sem þarf ekki sykur því þá get ég ekki borðað jafn mikið af nammi og svoleiðis sem ég vill hafa sykur í :)))) Held ég hafi ekki alveg gert mér grein fyrir því hvað ég er búin að gera mikið hérna fyrr en ég fór að skrifa þetta blogg, ég er ekki næstum búin að ná að skrifa um allt sem ég er búin að vera að gera en það kemur bara í næsta bloggi þar sem ég er núna í bakpokaferðalagi og hef þess vegna ekkert mikinn tíma til að blogga!
Næsta blogg kemur síðan (vonandi) fljótlega :))))
0 Comments
Leave a Reply. |
Author22 ára viðskiptafræðinemi sem CONTACTARCHIVES
May 2016
CATEGORIES |